Over een f*cking diamant en enge bergen
Veel creatievelingen maken zich reuze zorgen over zaken als:
Is mijn art goed genoeg? Ben ik goed genoeg? Ben ik een artist of eerder een crea-kwakzalver? Ik schaam me een beetje hoor.
Ik stik van de schrik als ik mijn maaksels op Instagram post.
Wie denk ik wel dat ik ben?
Interesseert het überhaupt iemand wat ik maak? Poeh.
Ik bereik mijn dromen never. Wat is mijn ware potentieel? Ik mik te hoog. Ik ben een sufferd.
Ik bak er niks van. Meh.
Succesvol? Ik? Schei uit. Wie zit er op mij te wachten dan? Mijn oma, maar dan houdt het wel op.
O jee, ik herken dit soort uitspraken. Mijn stagaires hadden er last van, mijn Super-Startists ook. Echter, angst, schuldgevoelens en blokkades zijn schadelijker dan je denkt.
Ik herken artistiek potentieel in een nanoseconde. Zelf hebben artists vaak geen idéé hoezeer een glazen plafond als een dreigende mist van angst boven hen hangt en hun horizon blokkeert. Ze weten simpelweg niet (meer) hoe ze moeten spelen.
Artists zoeken zich scheel maar zien de f*cking diamant niet onder hun voeten. Ze blijven liever stug ontkennen met een knoop in hun maag en knallende koppijn. De weg naar succes wordt geplaveid met rookbommen van angst en uitstelgedrag.
Veel artists zijn gefocust op wat anderen van hun werk vinden. Oftewel: ze zijn als de dood voor kritiek.
Liever blijven ze in hun zone van incompetentie (alles waar je stikslecht in bent), van competentie (alles waar je goed in bent, maar waar anderen net zo goed in zijn), of van excellentie (datgene waar je kneitergoed in bent).
In de genialiteitzone gaan dingen moeiteloos, zegt Gay Hendricks in zijn boek The Big Leap. Als je écht ontspant, creëer je moeiteloos. Het voelt als zweven on cloud nine. Het is de sleutel voor succes en blijheid. Wanneer je je aangeboren talent én deze vaardigheid combineert met oefening en herhaling, dán behoor je tot het ieniemienie percentage succesvolle artists.
Ik hoor je tanden knarsen. “Irritant”, denk jij.
Klopt.
Het punt is dat alles bij jou begint.
Het belangrijkste is dat je genialiteitzone over meer gaat dan alleen je passie. Het gaat over jouw superpowers. Dáár leef je in overvloed, liefde, succes en creativiteit. Als je je serieus committeert aan je genialiteitzone, dán wordt het leven een feest.
Daarnaast spreekt Hendricks over “upper limiten”. Vaak creëer je drama’s die je tegenhouden om voluit te genieten van succes, geluk en overvloed. Dat kan een gewoonte of overtuiging zijn (wie zit er op mij te wachten? Ben ik een artist of een crea-kwakzalver? …) enzovoort.
Hendricks vraagt je om na te denken over de volgende vragen:
Welk werk, wat niet op werk lijkt, doe je?
Hoe bereik je de best mogelijke combinatie tussen overvloed, blijheid en de hoeveelheid tijd die je aan iets besteedt?
Wat is jouw unieke talent?
Uiteindelijk gaat het erom dat je dat wat het meest natuurlijk voor je is, te herkennen, en daar vervolgens mee te gaan spelen. En jezelf geen vaardigheden aanleren die je bij anderen ziet, laat staan hun genialiteit nabootsen. Werkt niet. In de excellentie zone kun je succesvol zijn. Maar als je je leven naar een hoger niveau wil tillen, kun je niet blijven spelen volgens de regels van anderen.
Ik ondersteun artists graag in hun zoektocht naar hun zone van excellentie.
In mijn carrière doorliep ik alle zones. Ondertussen verblijf ik regelmatig in mijn excellentie zone, maar dat ging niet vanzelf. Ik heb duizend-en-één conditioneringen moeten hacken en meerdere glazen plafonds moeten doorbreken. Gelukkig waren er agents en coaches die mijn hand vasthielden. Ik ervoer stress, angst, ongemak en weerstand. Het was knap lastig en het houdt nooit op. Every level has a devil. Springen is freaking scary omdat we niet weten wat daarna komt. Veel artists springen nooit.
Erg is dat.
Maarrr… weet één ding. Als je wél springt, dán kleurt je horizon roze, paars, geel, zilver. Zo werkt het. Het beloofde land ligt áchter de enge berg.
Kortom: ik nodig jou uit. Spring. Maar echt.
Bewustzijn is handig. Het helpt je herkennen waarom je jezelf klein houdt. Zet het licht erop. Grijp je tekenmaterialen (en je teddybeer als je dat wilt), en… spring. Probeer het maar eens. Plaats je art op Insta. Verkoop je art voor een goede prijs. Lanceer je website. Het kan hoor!
Ik hou ervan en ik support je graag. Misschien wil jij wel een Super-Startist worden in 2022. Dat zou fijn zijn. Ik zet de deuren van het Super-Startist Membership binnenkort wagenwijd open. Be prepared. Ik stuur je een mail als het zover is.
PS en o ja, hier is een video: Dr. Abraham Twerski spreekt over angst en stress. Groei geeft een ongemakkelijk gevoel. Breek me de bek niet open.
Afin. Ga maar even kijken.
Klaar voor een deep dive?
Het is magisch, daar is geen twijfel over mogelijk. Klik hard.